er zelf in kunt kieperen, net als de ketjapsaus en de scherpe sambal in de elegante sauskommetjes. Voor fl 8 zit je al bijna vol, maar wij moeten zo nodig ook nog iets anders proeven. Dat wordt dan een van de zestien rijstgerechten, waaronder pom (een veelal in de oven gestoofd kipgerecht), BB met R (bruine bonen met rijst), kerrie, moksi meti etcetera.
Winnaar is de Rijst/lams/groenten/speciaal), bijna het duurste van de kaart (fl 15,50!): een royale schotel met een zeer malse en smakelijke lamscurry, met kouseband, kool en andere groenten.

Als er ooit een zaak was waar de kwaliteit van het gebodene losstaat van de eenvoudige ambiance, dan is het hier wel. Of misschien moet je het anders formuleren: als het er uiterst eenvoudig uitziet, mag je eerder meer aandacht voor de kwaliteit van het voedsel verwachten dan in een zaak waar de aankleding alle aandacht van de uitbater vraagt.

Na de soep is dat natuurlijk veel te veel, zelfs voor schrokoppen. Dat geldt nog sterker voor het ene van de twaalf bamigerechten dat we namen. Tjauwmin moksi meti speciaal (met fl 15,50 de absolute top van de kaart). Een vol bord smakelijke donkere mie, met een garnituur van vier vleessoorten: mals buikspek, smakelijk magervlees, Chinese worst en gebraden kip, in een saus waarin we onder andere het Chinese vijfkruidenpoeder proeven. En er zijn, zoals dat bij moksi meti hoort, ook groenten meegestoofd. Onnodig, maar uit nieuwsgierigheid, hadden we nog een sat¨¦ rund (fl 8 laten komen. Niet alle stukken waren mals, maar de meeste wel, en ieder geval smakelijk. Er was meer dan voldoende voor drie geweest toen we na betaling van fl 70 de zaak verlieten, en we hadden nog heel lekker gegeten ook.
Als er ooit een zaak was waar de kwaliteit van het gebodene losstaat van de eenvoudige ambiance, dan is het hier wel. Of misschien moet je het anders formuleren: als het er uiterst eenvoudig uitziet, mag je eerder meer aandacht voor de kwaliteit van het voedsel verwachten dan in een zaak waar de aankleding alle aandacht van de uitbater vraagt. Maar daarbij moet je natuurlijk niet aan Hollandse gelegenheden denken. Daar blijft de ambiance meestal het voornaamste element, hoe slecht dat ook is. Liefhebbers van roti kunnen hier trouwens ook heel goed terecht: er zijn vijf rotigerechten en dan zijn er ook nog zeven nasigerechten. Vegetariërs zijn hier nooit meer dan fl 13 kwijt voor een royaal hoofdgerecht en hebben de keuze uit veertien mogelijkheden.

Hoewel niet alle tafeltjes bezet zijn, is het hier een komen en gaan, want meenemen wordt wel erg aantrekkelijk gemaakt. En ze doen aan “Totale verzorging van lunches, diners, relatieontvangsten, personeelsfeesten etcetera Vraag naar Glenn! Waarom niet, het kan je de kop niet kosten en er is voor elk wat wils bij.

Johannes van Dam, het culinaire boegbeeld van Het Parool, is een begrip bij restaurateurs in Amsterdam en ver buiten de stadsgrenzen. Wekelijks bezoekt hij een restaurant en verwerkt zijn bevindingen in de rubriek Proefwerk. Van Dams uitgebreide recensies met rapportcijfer hebben in vele gevallen restaurants doen vollopen en een enkele keer doen leeglopen. “Het is mijn taak de lezers voor te lichten over alles wat er is, goed en slecht,” zegt hij zelf. “De collega’s die liever alleen de positieve recensies in de krant laten zetten, doen misschien wel de horeca en de adresjes zoekers een kortstondig plezier, maar op termijn kweekt dit een kritiekloos publiek dat zich laat sturen door te sterk aan de horeca gelieerde journalisten.”Streng maar rechtvaardig dus”.

maar wij moeten zo nodig ook nog iets anders proeven. Dat wordt dan een van de zestien rijstgerechten, waaronder pom (een veelal in de oven gestoofd kipgerecht), BB met R (bruine bonen met rijst), kerrie, moksi meti etcetera.

Winnaar is de Rijst/lams/groenten/speciaal), bijna het duurste van de kaart (fl 15,50!): een royale schotel met een zeer malse en smakelijke lamscurry, met kouseband, kool en andere groenten.